Om 13u komt opa Lisa oppikken met al haar bagage. Ze blijft nog tot 16u bij oma en opa om dan naar de zwemtraining in Heist te gaan. Daarna rijden ze met de zwemclub door naar Mechelen voor een stage t.em. zaterdag. De mobilhome staat al gepakt en we rijden met ons drie (mama, papa en Jonas) ook meteen door. Dan zijn we zeker dat we nog voor het donker op onze bestemming zijn: Altenahr in het Eifelse Ahrtal. We hadden het idee opgevat om op een camperplaats te gaan staan, vlakbij een hotelletje in Mayschoss waar we het jaar ervoor met een Bongobon gelogeerd hadden. Maar de weg was om een nog onduidelijk reden afgesloten tussen Altenahr en Mayschoss. We hebben dan geopteerd om op een wandelparking boven Altenahr te gaan staan. Vanaf daar was het een kleine kilometer naar het centrum van Altenahr … dat valt nog mee.

Rond 17u stappen we al eens tot daar op verkenning en gaan op zoek naar een restaurantje om iets te eten. Alles concentreert er zicht rond één straatje waar de restaurantjes en winkels gelegen zijn. Al gauw zitten we aan tafel en hebben we allen een schnitsel met jagersaus besteld. Wanneer we terug naar de mobilhome gaan, is het al behoorlijk donker geworden. De weg gaat door enkele wijngaarden … waar natuurlijk geen verlichting staat. Maar er is nog voldoende schemering om te zien waar we stappen.

We kijken nog naar enkele afleveringen van ‘Eigen Kweek’ en gaan dan slapen. Morgen staat een pittige wandeling op het programma.

Er was schitterend weer voorspeld, maar de dag start vrij bewolkt. De zon doet wel moeite, dus dat zal later op de dag wel goed komen. I.t.t. vorig jaar (te  Rech en Bölingen) gaat de wandeling vandaag niet echt door wijngaarden.

De eerste helft van de wandeling gaat over de heuvelhellingen met regelmatig een mooi uitzicht op het kenmerkende landschap van het Ahrtal. Daar horen vanzelfsprekend ook wijngaarden bij, al zijn die in de buurt van Altenahr zelf beperkt. Het gebied waar in het Ahrtal druiven geteelt worden, is al bij al zeer compact.

De tweede helft van de wandeling loopt langs de meanderende Ahr. Het is bij de afdaling naar de Ahr op een bepaald moment zoeken naar een pad. Dat hebben ze immers voor werken aan (wat wij denken) een toekomstige spoorweg, de weg afgezet (‘gesperrt’), zonder een alternatief te voorzien. We moeten ongeveer 10m lager zien te geraken, maar op de meeste plaatsen is het zeer steil. We vinden een stuk waar het nog lijkt mee te vallen en dalen daar voorzichtig tussen de bomen en het steenpuin tot aan de Ahr. Vanaf dan volgen we de rivier tot we terug aan ons startpunt uitkomen. Het klimmetje van Altenahr naar de wandelparking waar onze mobilhome staat, doet op het einde van zo’n tocht best wel pijn aan de beentjes :-)

Rond 15u rijden we verdere naar de Moezel. Daar hebben we een wandeling gepland vlakbij Cochem. We vinden een mooie parking gevonden vlak langs de Moezel aan de overkant van Cochem, maar die blijkt specifiek voor bussen te zijn voorbestemd. We opteren er dan maar voor om ons te verplaatsen. We rijden enkele kilometers verder naar Valwig (waar de wandeling van morgen kan gestart worden) en parkeren er ons op een camperparking voor 5 EUR/nacht. We staan er vlak aan de Moezel. Als het donker wordt zien we enkele boten als een verzameling van lichtpuntjes voorbij glijden.

We kijken naar de volgende afleveringen van het eerste seizoen van ‘Eigen Kweek’. Geweldige serie.

Een prachtige ochtend. Wanneer we opstaan is er haast geen wolkje te bespeuren. Op zo’n dagen is de herfst op z’n mooist. De kleurenpracht van bomen (en wijngaarden) die afsteekt tegen een mooie blauwe hemel. Prachtig.

Jonas gaat niet mee op wandeling. Hij wil wat werken voor school (en wellicht ook filmpje zien :-)). Dus we maken picknick voor ons tweetjes. Rond 9u vertrekken we. Eerste een pittig stukje omhoog vanuit Valwig naar de zogenaamde Apolloweg. Die gaat tussen de wijngaarden van Valwig naar Cochem. Een mooi pad. Wat toch opvalt zijn de vele wijngaardjes die er verlaten bijliggen. De door onkruid overwoekerde palen waaraan ooit de wijnranken groeiden, zijn stille getuigen van vergane glorie. Hoe zou dat komen? Mogelijk kan je met de wijngaardjes op de steilste delen van de berg je boterham niet meer verdienen (?). De wijngaarden op de meest toegankelijke plaatsen zijn er wel nog steeds, dus het zou wel eens kunnen dat ook hier een vorm van massaproductie nodig is om het hoofd boven water te houden, waardoor de zeer arbeidsintensieve teelt op de steilste delen van de bergwanden is gestopt. Desalniettemin blijft het mooi wandelen door dit gebied.

Boven Cochem winnen we wat extra hoogte en keren langs dezelfde heuvelflank terug naar Valwig. Eerst een deel door de bossen. Daarna dalen we terug af om het laatste deel opnieuw via de Apolloweg te doen. Iets na de middag staan we terug aan de mobilhome. Het lijkt erop dat we op dat moment het mooiste deel van de dag hebben gehad. De wolken komen sterk opzetten.

We rijden daarna door naar Irrel, gelegen in de Süd-Eifel, vlakbij de grens tussen Duitsland en Luxemburg. Het is ongeveer 100 km rijden. Onderweg hebben we flink wat regen. We besluiten in Irrel op een camping te overnachten. Het wordt camping Nimseck. Ze lijken er wat van te schrikken dat er zo laat op het seizoen nog een camper langs komt. Het is er dan ook helemaal verlaten, al bestaat het grootste deel van de camping uit vaste caravans, toch is er weinig tot geen beweging.

We gaan, met onze regenjassen aan, in het centrum van Irrel nog enkele aankopen doen en eten daarna een lekker koude schotel in de mobilhome. De rest van de avond blijft het regenen. Hopelijk houden we het morgen droog.

Een mistige maar droge dag. Vandaag staat een korte wandeling op het programma. We hebben dus geen haast, slapen wat langer uit, nemen een lekker warme douche na het ontbijt. Daarna checken we uit op camping Nimseck, waar nog steeds geen teken van beweging is. We moeten (rond 10u30) de eigenares zelfs uit haar bed bellen om af te rekenen (15 EUR).

Vervolgens rijden we naar een wandelparking voor de start van een 5 km rondweg naar de Teufelsschulcht. De regen van gisteren en het mistige weer van vandaag, maken deze boswandeling wel zeer herfstig, nat en donker. Een korte, maar niettemin mooie wandeling.

Rond 13u staan we terug aan de mobilhome. We rijden onmiddellijk door naar Echternach waar we morgen een laatste wandeling van onze herfstvakantie hebben gepland. We parkeren helemaal achteraan de parking aan rue de la gare, langs de Sure. Daar start de wandeling van morgen.

We drinken nog een koffie, muziekje op, er wordt nog wat voor school gewerkt, verslagje gemaakt. Rond 16u gaan we samen naar het centrum van Echternach op zoek naar een bakker en iets om te eten. We zien dat van verschillende wagens op de parking de banden zijn kapot gestoken. Dit vertrouwen we niet. Als we terug aan de mobilhome zijn, besluiten we een andere plek te zoeken. We rijden enkele kilometers verder naar Berdorf waar we aan het begin van de zomervakantie ook al eens hebben overnacht (zie wandeling rond Berdorf) op de parking achter het cultureel centrum. Net als vorige keer staat er niemand op de parking. Er zijn wel werken aan de gang. Dus de kans is groot dat hier morgen zeer vroeg mensen aan de slag gaan. Maar aangezien we ook vroeg willen opstaan (om na de wandeling tijdig terug thuis te zijn), besluiten we toch te blijven staan.

We staat om 7u op, in de veronderstelling dat er wel beweging zal zijn op de werken aan de parking waar we op staan. Mmaar het blijft muisstil. Toch besluiten we onmiddellijk te vertrekken en ons te verplaatsen naar een parking (in de buurt van de 'Perekop') die ligt naast de wandeling die we voor vandaag in gedachten hebben. Daar ontbijten we in alle rust.

Het belooft een zonnige dag te worden, maar er hangt een zeer hardnekkige ochtendmist. We zien amper enkele tientallen meters voor ons. Maar aangezien we na de wandeling onmiddellijk huiswaarst willen rijden, heeft het geen zin om enkele uren te wachten tot de zon er door komt. Daardoor missen we wel wat van wat de wandeling te bieden heeft, maar we zien geen alternatief. Finaal korten we de wandeling wel wat in t.o.v. wat we initieel gepland hadden.

Jonas wil graag nog wat voor school werken, dus besluiten we andermaal om er met ons tweetjes op uit te trekken. Het eerste deel van de wandeling gaat door het kenmerkende landschap van deze streek. De hardnekkige mist maakt het allemaal nog wat misterieuzer: de groen bemoste bomen, de paadjes tussen grillige rotsformaties. Het is rustig onderweg, alleen is de autoweg nooit ver weg en wordt de stilte regelmatig verstoord door het verkeer op de baan. In Echterach keert de route ter hoogte van de parking waar we initieel wilden overnachten (maar omwille van schrik voor vandalisme zijn vertrokken). Vanaf daar is het eerder een gewone boswandeling. De mist lijkt aanvankelijk wat op te trekken, maar van de moment dat we terug wat aan hoogte winnen, zitten we er opnieuw in. Daarom besluiten we op het moment dat we terug ter hoogte zijn van waar de mobilhome geparkeerd staat, de route in te korten en af te dalen naar de parking.

We eten er samen de picknick die we 's ochtends gemaakt hadden.

Daarna vertrekken we huiswaarts. Als we rond 14u op de autostrade rijden komt de zon er - zoals voorspeld - plotsklaps door en rijden we nog met heel mooi weer terug naar Heist-op-den-Berg. Al bij al een geslaagde 4-daagse, ook al was het zonnetje niet altijd van de partij. Morgen zal de mobilhome een laatste poetsbeurt krijgen en wordt hij winteklaar in de carport gezet. Hopelijk kunnen we tegen de krokusvakantie al een eerste uitstapje maken.